جنس و چگونگی ساخت لباس نسوز

یکی از موادی که در تهیه لباس نسوز به کار می رود آزبست (پنبه نسوزASBEST) می باشد که مقاومت زیادی در برابر آتش دارد. آزبست ترکیبی از سیلیکات های معدنی مانند سیلیکات منگنز و سیلیکات آهن با ترکیبات پیچیده الیافی و کریستالی می باشد.

لایه بیرونی و پوشش روی لباس نسوز از جنس کولار آلومینیومی است و این خاصیت آئینه بودن آن پرتوها و تشعشعات حرارتی را منعکس و حرارت را جذب نمی نماید.

انواع لباس نسوز

الف : محافظ در برابر شعله :

با آن می توان مستقیم وارد شعله شد و معمولا سه لایه هستند. وزن آن بین 7 تا 12 کیلوگرم بوده و در محیط هایی که آتش حدود  c ˚815  حرارت دارد می توان از آن استفاده کرد

ب : محافظ در برابر حرارت :

این نوع لباس در اماکن پرحرارت و معمولاً توسط کارگرانی که در قسمت کوره های مراکز صنعتی کار می کنند استفاده می شود. این لباس ها معمولاٌ  از چندین لایه از جنس آزبست با رویه آلومینیومی ساخته شده است.

خصوصیات فرد استفاده کننده از لباس نسوز

1.      آتش نشان حرفه ای باشد.

2.      از نظر روحی ، روانی و جسمی سالم باشد.

3.      لباس زیر شخص استفاده کننده پلاستیکی نباشد و از جنس عایق مانند نخ باشد.

4.      در صورت بروز هرگونه ناراحتی ناشی از حرارت، سریعاً محل را ترک نماید.

5.      حتی المقدور از لباس نسوز در فضای باز استفاده شود.

6.   به تعداد نفراتی که در عملیات لباس نسوز پوشیده اند، به همان تعداد نفرات دیگر لباس پوشیده و در خارج از محیط آتش سوزی آماده باشند.

7.      چنانچه لباس نسوز در عملیات پاره شد باید سریعاً محل را ترک و لباس را تعویض کرد.

لباسهای نسوز از نظر شکل به 2 شکل دو تکه و یک تکه وجود دارند که بلوز بعضی از مدلهای آنها دارای محلی برای بستن دستگاه تنفسی هوای فشرده می باشند.

لباس های نسوزی که در آتش نشانی مورد استفاده قرار می گیرد، معمولاً شامل بلوز، شلوار ، دستکش، چکمه و کلاه با نقاب شیشه ای ضخیم می باشد.

چگونگی ورود به محل حریق با لباس نسوز

جهت خنک کردن فرد آتش نشان با لباس نسوز نباید از آب استفاده کرد، چون بر اثر حرارت آب بخار و از طریق درزهای لباس وارد لباس می باش. ولی می توان بصورت مهپاش جهت خنک کردن محیط و مسیر ورود آتش نشان استفاده نمود.

بدلیل عدم دید کافی و ناآشنایی با محل نباید با لباس نسوز وارد فضای بسته گشت . در عملیات باید 2 نفر لباس نسوز پوشیده تا اگر برای نفر اول مشکلی پیش آمد نفر دوم او را کمک کند.

لباسهای نسوز باید بعد از هر عملیات مورد بازدید قرار گیرد و در صورت نیاز با آب و موا شوینده شسته شده و خشک گردد. از سالم بودن لباس اطمینان حاصل و آن را در جای مخصوص قرار داده و برای عملیات بعدی آماده نگه می داریم.

لباسهای محافظ در برابر مواد شیمیایی

این لباسها مقاوم در برابر مواد شیمیایی می باشند و از جنسهای مختلفی چون *PVC ، *پارچه پلی امید با پوشش 2لایه از جنس بوتیل و با لایه بیرونی از جنس ویتون ، * مجموعه از مواد پلیمری که باعث مقاومت پارچه می شود ، * مواد پلاستیکی و مواد عالی پلیمری تهیه شده اند که بعضاً مجهز به سیستم تحویه هوا می باشند و در مدلهای مخلف ذیل موجود می باشند:

•        لباس شیمیائی ترل کِم 1000

•        لباس شیمیائی ترل کم سوپر

•        لباس شیمیائی ترل کم فوق سوپر

•        لباس شیمیائی ترل کم مدل VPS

•        لباس شیمیائی مدل TLU با کاربرد محدود

•        لباس شیمیایی ترل کم مدل HPS

•        لباسهای حفاظتی شیمیائی مجهز به سیستم جریان هوا

•        لباس ترکیبی منعکس کننده حرارت و مقاوم در برابر مواد شیمیایی

محافظت کننده سر و صورت

این محافظت کننده از جنس 100% نومکس دولایه می باشد و مانعی برای دید شخص استفاده کننده بوجود نمی آورد.

چکمه های مقاوم در برابر مواد شیمیائی

این نوع چکمه ها دارای استاندارد ایمنی EN 145  بوده و از جنس پولی یورتان برای حد اکثر حفاظت ساخته شده و صد جرقه و آنتی استاتیک می باشد.

دستکش های محافظ در برابر مواد شیمیائی

این دستکش ها چند منظوره بوده و در مقابل مواد شیمیائی جامد، مایع و گاز دستها را محافظت می کند. لایه بیرونی آن از جنس PVC  و آستر داخلی آن از جنس کتان با کیفیت زیاد ساخته شده است و در برابر عوامل فیزیکی مانند خراشیدگی و سائیدگی مقاوم بوده و طول آن 35 سانتی متر است.

لباس های محافظ در برابر تشعشعات رادیو اکتیو

در طبیعت و در شرایط معمولی موادی یافت می شود که از اتم های آنها پرتوهائی ساطع می شود. این مواد را رادیو اکتیو یا پرتو زا گویند. این ذرات به سه گونۀ آلفا α ، بتا β و گاما γ می باشند.

یک ورقه کاغذ می تواند ذره آلفا و یک ورقۀ آلومینیومی به قطر 3 میلی متر می تواند ذرۀ بتا و یک جدار سربی به قطر 7 سانتیمتر می تواند باعث توقف پرتو گاما گردد.

وسایل و لباس های حفاظت انفرادی

1.      حفاظت بدن :

هنگام کار با مواد پرتوزا بر حسب مورد استفاده از روپوش های پارچه ای ساده ، لباس های مخصوص حفاظتی کامل و روپوش های آزمایشگاهی بر حسب نوع کار و محیط کار و عملیات متفاوت و متنوع می باشد.

این روپوش ها می توانند از جنس پارچه های معمولی و روشن و بعضاً پلاستیکی ضد اسید و نسوز باشد.

2.      حفاظت پاها :

جهت جلوگیری از انتشار آلودگی از محل کار و عملیات به سایر نقاط و همچنین حفظ و نگهداری پاها استفاده از کفش های مناسب لازم می باشد. این کفشها باید ساده و سفید رنگ و قابل رفع آبودگی باشد، کف این کفشها باید لاستیکی و یا پلاستیکی بدون شیار باشد تا ذرات آلوده لابلای شیارها قرار نگیرد. در آزمایشگاه های مواد پرتوزا باید جورابها تعویض و جوراب سفید آزمایشگاهی پوشیده شود. پس از کار و عملیات باید کفش ، لباس و دستها با دستگاه های کنترل آلودگی پرتویابی شود و در صورت اطمینان از پاک بودن آنها محل را ترک کرد.

3.      حفاظت دست ها :

بر حسب نوع کار و مواد آلاینده مجموعه ای از دستکش های آزمایشگاهی وجود دارد.

4.      حفاظت دهان و بینی :

یکی از مسیرهای آلودگی داخلی که از اهمین خاصی برخوردار است عبور مواد پرتوزای معلق در هوا یا گاز و بخارات آلوده از طریق دهان و بینی به مجاری تنفسی از جمله ریه ها می باشند که اختلالات ناشی از آن بسیار زیاد است.

برای حفاظت بر حسب شرایط محیط و چگونگی توزیع و پراکندگی ذرات گرد و غبار آلوده و یا گازها و بخارات رادیواکتیو و ابعاد ذرات تشکیل دهنده آنها از فیلتر و ماسک های مختلف استفاده می شود.

این نوع ماسک ها از نوع ساده کاغذی شروع و به ماسک های تمام صورت مجهز به کپسول اکسیژن کاملاً آب بندی شده، منتهی می شوند.

5.      حفاظت چشم و موی سر :

در بعضی از محل های کار و عملیات احتمال قطره های محلول مواد پرتوزا بر روی صورت و چشم وجود دارد. حفاظت چشم توسط عینک های مناسب ضروری می باشد که با توجه به شرایط کار و محلول های رادیواکسستیو متنوع می باشند.

در مکانهایی که احتمال گرد و غبار آلوده و یا محلول های رادیو اکتیو وجود دارد برای جلوگیری از آلودگی موهای سر باید از کلاه های پارچه ای و پلاستیکی مناسب استفاده کرد.